Met een plof laat ze zich op de stoel zakken. "hoi, je vindt het wel goed he dat ik naast je kom zitten, zegt ze. Ondertussen hijst ze het afgezakte schouderbandje van haar tuinbroek omhoog. Ik kijk naast me en zie een meisje met een bos donkere krullen en de mooiste blauwe ogen die ik ooit heb gezien. "Wat een suffe klas is dit, maar jij lijkt mij wel leuk", ze kijkt me met haar grote sprankelende ogen aan terwijl een steeds groter wordende kauwgumbel haar mond en kin bedekt.
Die dag worden wij meer dan vriendinnen,we zijn soulmates. We hebben het leuk, we delen heel veel lief maar ook ons leed met elkaar.
Na een jaar scheiden onze wegen, wij verhuizen naar een huis dat honderdzestig kilometer verderop staat. Het afscheid is pijnlijk, de tranen vloeien en na een kus en een zwaai gaan we op zestien jarige leeftijd op weg om ons eigen levenspad te bewandelen.
Het bliepje geeft aan dat ik een nieuw bericht heb. Ik open mijn hyves en lees het berichtje. Ik kan mijn ogen niet geloven, ze is het echt.
Het weerzien dat volgt op de mail is ontroerend, vertrouwd en veilig. De vonk is er nog, we pikken de draad op en al snel liggen we weer over de tafel van het lachen.
Echte vriendschap, het bestaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten