Teckzilla

Weinig subtiel laat ze mij weten dat ze het verblijf in haar bench matig kan waarderen. Als ik haar bestraffend wil toespreken kijkt ze mij met haar twee grote bruine ogen verwijtend aan. Jaren kon ik de blik van mijn herders weerstaan maar een blik van dit mini hondje laat mijn hart smelten. Het kost mij dan ook grote moeite om haar te negeren.

Als een volleerd hondenkenner vermijd ik oogcontact en roep ik Tzzzzhjjjjjjt,  verbijsterd houd ze op te blaffen en kijkt me vol verwarring aan.

Volgens Cesar Milan is het van groot belang dat de hond weet dat ik de roedelleider bent.  Trots op mijn leiderschap verlaat ik de ruimte en zet ik mijzelf een welverdiend kopje koffie.

Als ik net een slok wil nemen klinkt er een hartverscheurend gejammer uit de bench. Een plasje koffie beland op tafel als ik het kopje met een klap neerzet  In mijn hoofd repeteer ik het nummer van de dierenarts en ruk de deur open van het vertrek waar ze zit. terwijl bloederige taferelen zich aan mijn netvlies voorbij trekken.   Vrolijk kwispelend begroot onze teckel mij met stralende bruine ogen.

Enthousiast springt ze tegen het deurtje omhoog, ze wint.  Dit keer.