Pubergeluk

Al een paar dagen breek ik mijn brein over het vraagstuk hoe het kan dat de jeugd zoveel drinkt tegenwoordig en er tevens een groot percentage pubers structureel blowt.  Alcohol en weed zijn al sinds jaar en dag de genotsmiddelen waar toch het grootste gros van de pubers wel eens aan snuffelt.  Volstrekt normaal en toelaatbaar pubergedrag zolang je als ouders goede grip blijft houden op het welzijn van je koter.

Helaas blijft het tegenwoordig steeds minder vaak bij uitproberen.  Blowen is dood normaal  en pubers van twaalf jaar weten de weg naar de drankafdeling feilloos te vinden.

Wat maakt toch dat diezelfde kinderen op deze leeftijd al behoefte hebben aan een beneveld brein?  Waarom  vluchten ze in breinverziekende middelen.  Toen ik dertien was las ik het boek Christiane F op advies van mijn ouders. Diep onder de indruk was ik en ik kon de wanhoop en ellende door de letters proeven. Hou je een dertien jarige nu een dergelijk boek voor kijken ze je minachtend aan of  lachen ze zich de tranen.

Was het een paar decennia terug al beschamend om te zien hoe jongeren tussen de achttien en twintig dronken in Lloret de Mar op een trap lagen, nu liggen hele jonge tieners in comateuze toestand op de eerste hulp van een ziekenhuis.

De meest gehoorde kreet is, " de jeugd deugd niet tegenwoordig"  maar is dat wel eerlijk?  Moeten wij als volwassenen opgegroeid in de jaren zeventig, tachtig  niet gewoon eerlijk erkennen dat het ons probleem is?  Dat wij de jeugd opzadelen met onze tekortkomingen?

Zeker pubers hebben sturing nodig, misschien nog wel meer dan het jonge kind. Investeren in je kind is niet het kopen van die felbegeerde Beats van Dr Dre of de nieuwste telefoon.  Investeren is grenzen  stellen. Investeren is balanceren op de grens tussen sturing en loslaten.  Nee durven zeggen tegen je puber. Grenzeloze ouderliefde is grenzen stellen. Grenzen aan onze kinderen die nu te vaak hun heil zoeken in korte termijn geluk.