Op zoek.

Als veertig jarige dien je toch wel te weten welke richting je op wil met je leven. Immers de wilde haren zijn vervangen door grijze, je bent al jaren gelukkig met of zonder partner of al jaren (on)tevreden ongelukkig.  de eventuele kinderen zijn groot (er) de meeste fouten heb je ook al wel gemaakt en de oplossing lag vaak voor hand.  Gevalletje 'be there, done that". Zo zou je toch denken dat er stabiliteit is en een rustig kabbelend leventje je tot tevredenheid zal stemmen.

Het tegendeel is waar.  Is het niet rond de veertig dat mannen hun midlife crisis krijgen en omdat de vrouwen niet achter willen blijven deze ook vrolijk meedoen?
Wanhopig gaan we met ons uitzakkende lijf op zoek naar voldoening in ons verwende leven.  En masse zijn we onderweg, op zoek naar het perfecte geluk. We willen hip zijn, sushi eten in Berlijn en naar een musical op Broadway, de mannen lopen met sieraden en slingeren nonchalant een handbag for men over hun zorgvuldig getrainde schouder.

Doorsnee is saai, eenvoud is voor dummy's en geluk staat gelijk aan meer en groter.  Opleidingen moeten hoger, reizen moeten verder en de horizon moet tot de hemel reiken.

Relaties lopen stuk, de burn out is de nieuwste epidemie en de innerlijke onrust groeit.  Massaal is men op zoek, op zoek naar geluk.

We rennen in onze zoektocht steeds verder van het geluk weg.  Geluk is enkel perceptie. Zolang een mens niet tevreden is met zichzelf zal hij of zij nimmer geluk ervaren. Geluk is iets waar je oog voor moet hebben.
Voor mij is geluk een heerlijk kopje koffie, het zonnetje en een tevreden hondje wat als een dartel lammetje rond zijn balletje  huppelt. Geluk is een zoon van 15 die een dankbare blik geeft als je hem zijn geluk gunt.  Geluk is elke dag te eten hebben.

Geluk is pas geluk als je het zo kan ervaren.